Echte Post Is Cool #6.0: Uitgaande post
Afgelopen vrijdag 21 april was het zo ver: de unboxing day van alweer de zesde editie van Echte Post Is Cool. Voor degenen die nu denken: “whutttt…???”. Laat mij het je even uitleggen. Echte Post Is Cool, op social media te vinden onder de gelijknamige hashtag, is een social event opgezet door de bloggers Monsieur Mango en Northflix.
Het idee is simpel: voor een bedrag van €7,50 haal je leuke dingen voor je willekeurig gekozen lootje en een ander doet hetzelfde voor jou. Om erachter te komen waar je jouw epicmaatje blij mee kan maken, kun je de aanwijzingen lezen die hij of zij heeft achtergelaten en zijn of haar social media accounts doorspitten. In de tussentijd kun je het bloed, zweet en de tranen van de rest van de deelnemers op de voet volgen waarmee zij voor hun lootjes in de weer zijn, vaak ondersteund door hilarische GIFjes en de nodige steunbetuigingen. Alleen al daarom is #echtepostiscool beslist een aanradertje, om zelf aan mee te doen of op afstand te volgen!
Mijn lootje
Mijn lootje was een jongedame, Loes. Uit de begeleidende tekst bij het lootje maakte ik op dat ze blogt op Levende Loes.nl, van koken houdt, een passie heeft voor schrijven en fotografie én Rechten studeert. Daarnaast houdt ze van creatief bezig zijn, zo las ik, en zijn haar favoriete kleuren okergeel en donkerblauw. Shoppen is goed aan haar besteed en ze is verzot op beauty-dingetjes. “Oké”, dacht ik bij mezelf. “Ik heb best een aantal overeenkomsten met deze meid. Zo kan ik noemen; bloggen, koken, fotografie, Rechten. Tegelijkertijd zijn er ook echt enorme verschillen tussen ons! Beauty-zaken zijn niet aan mij besteed, creatief ben ik enkel op papier en shoppen doe ik alleen maar als het moet.” Hoe dan ook, een leuke uitdaging dus!
Wat ik had gekocht & geknutseld
Als ik voor anderen ga winkelen haal ik er gek genoeg wél altijd plezier uit. De eerste twee cadeaus had ik dan ook vrij rap gevonden: een handlettering-boek van de Action en pennen. Ik, als de Antichrist der Creatievelingen, had natuurlijk geen flauw idee wat handlettering is. Toen ik las dat Loes dat leuk vond, moest ik dan ook even Google raadplegen om me een beetje op weg te helpen. Uiteraard verklapte Google ook waar ik eventueel handlettering-gerelateerde spulletjes op de kop kon tikken: onder meer bij de Action. Mijn eerste stop was dan ook de Action, waar ik linea recta naar de knutselspullen liep. Oké, nee, da’s gelogen. De Action bewandel je niet doelgericht; daar struin je. Zelfs als je niet van shoppen houdt. Nadat ik in een halfuur tijd het halve assortiment van de Action mijn handen had laten passeren, ben ik teruglopen naar de eerste gang met knutseldingen waar ik cadeaus 1 en 2 scoorde.
Cadeau nummer 3 duurde wat langer. Ik wilde graag iets creatiefs doen, als een soort hulde naar mensen als Loes die voor hun plezier urenlang met liefde lopen te priegelen op gedetailleerde werkjes. Helaas is dat type geduld niet aan mij besteed, mis ik een vaste hand en is de laatste keer dat ik ook maar iets heb geknutseld, getekend of geverfd ergens op de basisschool geweest. Ik koos er uiteindelijk voor om drie kleine canvassen te halen bij de Xenos, waar ik iets (simpels) op zou kunnen schilderen. Hoe ik dat ging doen, daar had ik weinig ideeën over. Gelukkig heb ik thuis een hele lieve mama die daar wel raad mee weet. Het duurde niet lang voor ze me van mijn idee om zelf te gaan tekenen had afgepraat en me instrueerde om leuke, keukengerelateerde afbeeldingen te zoeken in tijdschriften. Over de achtergrondkleur waren we het snel eens: dat ging natuurlijk (oker)geel en donkerblauw worden. Toen we begonnen had ik echt geen flauw idee hoe het eruit zou komen te zien, maar gaandeweg ging het steeds meer dagen dat ’t toch wel héél schattig zou worden. Het drieluikje “Groenten & Fruit” was een feit.
Het vierde cadeau was een makkie: thee. Ik las dat Loes van thee houdt, ik hou zelf van thee. Een plus een is thee, zeg maar. De keuze voor het soort thee was wel iets lastiger: er zijn er namelijk zó veel. Maar echt. Zo. Vreselijk. Veel. Mijn keuze viel uiteindelijk op een biologische thee met een kokossmaak die ze bij de Holland & Barrett verkopen. Ik heb ‘m zelf nooit geproefd, dus ik zou niet weten of Loes heeft kokosgenoten van de thee of dat dit een sombere kokosno-go is geworden. Slechter dan deze woordgrappen kan het in ieder geval niet zijn geweest.
Het laatste cadeautje was een klein boekje, “Olie en azijn”. Geen idee waar ik die vandaan heb eigenlijk. Er stonden weetjes in over olie en azijn (wie had dat gedacht) en het zag er schattig uit, dus ik heb ‘m in het blauw en geel ingepakt en bij de rest van de cadeautjes gevoegd.
Als kers op de taart heb ik, samen met de hulp van mijn super creabea moeder, een camera in elkaar geflanst van karton waar alle spulletjes mooi in pasten. Het was echt een gigantische ravage in huis; overal lag wel iets van karton, lijm of verf. Maar het was super gezellig om samen met ons mam de handen uit de mouwen te steken en op het eindresultaat waren we allebei best een beetje trots! Lieve Loes, ik vond het leuk om voor jou te mogen shoppen. Hopelijk ben je blij met je post!
